Bu Arada...

Anaokulu hiç sevmeyerek Ayışığı'nda okudum...
İlkokulu Hiç sevmeden Ayazağa Işık Lisesi'nde okudum... Çok başarısızdım matematikten hep "geçer" alırdım "orta" bile olamamıştım...
Işık'ın Ortaokula geçiş sınavında sondan bilmem kaçıncı oldum ve Şişli Terakki'nin (nasıl olduysa) sınavını kazanarak Terakki'ye geçtim...
Şişli Terakki'yi de hiç sevmedim...
Orta-2 de 5 kırıkla bir kere kaldıktan sonra ikinci orta-2'imde 6 kırık getirmeyi başararak okuldan alındım ve Günaydın Lisesinde orta-2 yi bitirebildim... (Günaydın'ı bilen bilir)
Orta-3'ü şimdilerde otopark mafyasının yaktığı söylenen Gaziosmanpaşa İlköğretim Okulunda ite kakaaa bitirdim...
Lise hayatımı tekrar yoğun istek üzerine Günaydın Lisesinde bitirdim...
Bu arada Günaydın Lisesi'nin bütün rahatlığına rağmen orayı da hiç sevmedim...
ÖSS'de düşük puan almama rağmen Baba'mın doğru yönlendirmesiyle (ki bu zorla aldırdığı kararın daha sonra ne kadar doğru olduğunu gördüm...) Bilgi Üniversitesi Sahne ve Gösteri Sanatları Yönetimi Bölümünü özel yetenek sınavıyla kazandım...
Bölümümün adının uzunluğuna yakışır şekilde ingilizce hazırlık dahil 6,5 senede oradan mezun oldum...
İlk iki sene Üniversiteyi de hiç sevmedim ama sonra sanırım "DANK!! Etti"
Son dört senem boyunca bölümümde en sevilen, her işe koşan, her taşın altına elini sokan, en başarılı öğrenci asla olamayan ama en başarılı öğrenciden bile daha aranan bir adam olarak 20 senelik eğitim ve öğretim hayatımı sonlandırmış oldum...
Mezun olur olmaz askere gittiğim için mezuniyet törenim için izin kullanıp İstanbul'a geldim, nasılıım???

not: Okulu hiç bir zaman sevmedim, ama sorunun okulu sevmekle hiç bir alakası olmadığını anlayınca işler hızla değişti... Başarısız öğrencilere her zaman bir şans daha tanıyın, hala sınıfta bırakmaya feci karşıyım!!